තිස් වසරකට පෙර මගේ මගුල් සූට් එකත් මගේ දෙවන මනමාලයාගේ සූට් එකත් පිටකොටුවේ ජයතිස්ස සහෝදරයන් වෙතින් මසා දී මගුල් කෑ අයුරුත් මට මගුල් කන්නට කළ නොවක් උපකාර ලේඛනයත් කියද්දී මගේ හිස සිඹ අපි මිනිස්සු නෙ මල්ලී කීවේ ඔහු ය.

මගේ මගුල් ගෙදර සංගීත කණ්ඩායම, සවුන්ඩ්ස්, ලයිට්ස් සපයා දී පමණක් නොව, අනේක උපකාර නොමිලේ සපයා, ඉන් නොනැවතී ඉන්දු අක්කා වීඩියෝ කරන විට ලයිට් එක පවා අල්ලා මට ලොකු අයියා වූයේ ඔහු ය.

තෙමසකට පෙර මගේ දෙවන මනමාලයා වූ ඇතාකඩගේ මරණය ගැන කතා කරද්දී, වසර දහයකට පෙර නුවර සුවසෙවණේ තම පළමු හෘද සැත්කමේ දී ඇතා කළ උදව් සිහි කළේ ඔහු ය.

තිස් වසරකට පෙර මගේ මගුල් ගෙදර සුපර් ෆෝචූන්ස් සමග වාදකයෙකු ලෙසත් ගායකයෙකු ලෙසත් සම්බන්ධ වූ රොනී ලීච්, සත පහක් ඒ වෙනුවෙන් නොගත් බව රොනීගේ මරණය දා සිහි කළේ ඔහු ය.

මං කසාද බැඳ හපුතලේ යන්නට සූදානම් වූ විට මට උඩරට මැණිකේ ට්‍රේන් එකේ නැරඹුම් මැදිරිය වෙන් කොට දී, සිය වන් ටෙන් කැමරාව ද දී, ඒ ගිය ගමනේදී ඒ කැමරාවෙන් මගේ බිරිඳ ගත්, අම්මා අප්පච්චි මැද්දේ මං ඉන්නා ෆොටෝ එක, සන්නා අම්මා තාත්තා අනාථ මඩමට ගෙන ගිය දා යනුවෙන් මඩ පෝස්ට් එකකට යොදාගෙන තිබු අයුරු උපේක්ෂාවෙන් විඳ, අප වටා ඉන්නා නොමිනිසුන් ගැන කම්පා වූයේ ද ඔහු ය.

මගේ අම්මා මියගියා. ඔහුගේ අම්මා මියගියා. අපි කතා කළා.

අජන්තා රණසිංහ මියගියා. සරෝජි අක්කා මියගියා. අපි කතා කළා.

රොනී ලීච් මියගියා. අපි කතා කළා.

ඇතාකඩ මියගියා. අපි කතා කළා.

ඔහු අද මියගියා.

උපාලි අයියේ,
කතා කරන්න ඉක්මනින් එන්නම්.