ලියුම්කරුට සුනිල් අයියා මතක් වුණා. සුනිල් පෙරේරා සින්දුවක් කියනකොට එයාගෙම වචනෙකින් කියනවනං 'හපල කියනව'. ගයානුත් සුනිල්ව ඉමිටේට් නොකර හපනව. හැබැයි කන්නෑ. ඒක තමයි සොමිය. 

 

සුනිල්ගෙ සමහර මෙතඩ්ස් ගයාන්ටත් ඇවිත්. එකක් තමයි, සින්දුව සමකාලීන දේවල් එක්ක මුහු කරන එක. නෝනෙ මගෙ සුදු නෝනේ පෝලිම් යුගය එක්ක. කුරුමිට්ටෝ ඒ කාලෙ ආව සයන්ස් ෆික්ෂන් රැල්ල එක්ක. ඒක අස්සට ඇවිදින ඇටසැකිලි වගේ නළු නිළියොත් ගේනවා.

 

සිඤ්ඤෝරේ කෙලින්ම මජර මන්ත්‍රීගෙ රෙදි ගලවනව. මේ සමකාලීනත්වය ක්‍රොස් ඕවර් කරන වැඩේට සුනිල් සමකාලීන වදන්, ප්‍රදේශ, චරිත අරවද මේවද ඔක්කොම ගේනවා. ඒකෙන් තමයි එයා රසික ප්‍රජාව මත සින්දුව දිගේලි කරන්නෙ.

 

ඒ සින්දුවල වචන අස්සෙ මොරටුව තියෙනව. බෙලෙක්කඩේ හන්දිය තියෙනව. ඇනස්ලි බර්ටි සැමුවෙල්ලා මර්සිලා ෆ්රෙඩීලා ලතාල ඇන්ජලින්ලා ඒ කාලෙ ලෝක පූජිත වෙච්ච බෲස්ලීලා මොහොමඩ් අලීලා එල්විස් ප්‍රෙස්ලිල පවා ඉන්නව.

 

වචනවලින් බැරි නං විෂුවල් එකට හරි, ඕඩියෝ ෆිලර් එකකට හරි, විනෝදය සපයන චරිත සුනිල් පාවිච්චි කරනව. පහසුවටත් වාසියටත් සින්දුවට, එවකට ජනප්‍රිය ගැමුණු විජේසූරියගෙ හඬ ගේනවා.තම හරකා ගෙනයනවා දැක කෑ ගැසූ ගමයාටත් පූසාගෙන් ගේම ඉල්ලූ රා බීපු මීයාටත් හඬ දුන්නෙ ඔහු.

 

මතකය නිවැරදි නම් එවකට රූපවාහිනියෙ ගිය ඒ විෂුවල් එකේ විනෝද සමයෙ සැමුවෙල් රුද්‍රිගුත් හිටියා. තමන්ගේ සමකාලීන විනෝදකාරක චරිත පාවිච්චි කරලා, සමාජයීය විහිළුව ප්‍රති අර්ථකථනය කරන්න සුනිල් පෙරේරා දක්ෂ වුණා. 

 

ගයානුත් ඒ ක්‍රම සහ විධි පාවිච්චි කරනව. ඒක ආතල්. ඒත් දෙන්නාගෙ ප්‍රවේශයන් දෙක දෙකක්. මොකද සුනිල් සින්දුවම විෂුවල් වලට ගෙනාව. ගයාන් සින්දුවෙන් එකක් කියන ගමන් විෂුවල් එකෙන් තව එකක් කියනව. ඒ දෙක එකතු වෙන තැන ගයාන් ඉන්නව.

 

සමහර වෙලාවකට උඩින් අතගෑවීගෙන යනව වගේ පෙනුනත් ඩිජිටල් යුගයේ රීච් යුද කලාපයට ගයාන් ගෙනල්ලා අත අරින ක්ලේමෝ එක සෙල්ලං එකක් නං නෙමේ. නව මාධ්‍ය ඇතුලෙ වැඩකරන සීතල දේශපාලනය, ඒකෙන් ලාවට හරි දෙදුරුම් කනව.

 

විමල් කැටිපෙආරච්චි