නිල්මිණි සිගේරා

ඔබ සිනමා රංගනයට යොමුවූ හැටි විමසන්නේ නැතිව, මෙතෙක් කාලයක් සිනමාවෙන් ඈත්වෙලා හිටියේ ඇයිද කියලා විමසන්න හිතෙනවා.. 
ඇත්ත. මම සිනමාවට සම්බන්ධ වෙන්න හීනෙන්වත් හිතුවේ නැහැ. ඒත් මම අවුරුදු 17 දී ඉඳන් සෝමලතා මිස්ගේ විකෘති වේදිකා නාට්‍යයේ රඟපෑවා. මම හිතන්නේ මේ හැමදේටම හේතුවුණේ සෝමලතා මිස්ගෙන් ලැබුණ දේවල් තමයි. මම ඉගෙනගත්තේ ශාන්ත පාවුළු බාලිකා විද්‍යාලයේ. අන්තර් පාසැල් නාට්‍ය තරඟාවලියකට තමයි විකෘති කළේ. අසූගණන්වල මුල. ඒ වෙනුවෙන් හොඳම රංගන ශිල්පිනිය හා හොඳම නාට්‍යයට හිමි සම්මානය ලැබුණා. චාන්දනී සෙනෙවිරත්න, මම සහ ජානකී කියලා යෙහෙළියන් තුන්දෙනෙක් ඉස්කෝලෙදී හිටියා. අදටත් යාළුවෝ. අපි තුන්දෙනා තමයි නාට්‍යයට සම්බන්ධ වුණේ. මම ඒවා කළේ මගේ ආසාවට. ඉස්කෝලෙ කාලයේ ඉඳලාම නටන්න කැමතියි. රඟපාන්න කැමතියි. ආසාවට තමයි ඔක්කෝම කළේ. වෘත්තියෙන් නර්තන ශිල්පිනියක් හෝ රංගන ශිල්පිනියක් වීමේ හීනයක් මට තිබුණේ නැහැ. මම ගුරුවරියක් වෙන්න හීන දැක්කා. ඒත් නර්තන හෝ නාට්‍ය ගුරුවරියක් වෙන්නත් මට ඕනෑ වුණේ නැහැ. මට සෞන්දර්ය විශ්වවිද්‍යාලය, ශ්‍රීපාලි වගේ තැනක් තෝරාගන්නත් පුලුවන්කම තිබුණා. ඒත් මම කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ සමාජ විද්‍යාව පිළිබඳ උපාධිය තෝරාගත්තා. විශ්වවිද්‍යාලයේ හිටපු කාලයේදීමයි ජාතික රූපවාහිනයේ නිවේදිකාවක් වුණේ.

විකෘති වේදිකා නාට්‍යයෙන් මම පසුකාලීනව ඉවත් වුණා. 1990 දී මම විවාහ වුණා. 1991 විතර කාලයේදී ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහතා අවරගිර චිත්‍රපටියටත් තවත් චිත්‍රපටියකටත් රඟපාන්න ආරාධනා කළා. මම ඉතාම ගෞරවයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කළා. මට චිත්‍රපටිවල රඟපාන්න ආසාවක් තිබුණේ නැහැ. මට මතකයි ඒ කාලයේදී සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී මම කීවා කවදාවත් චිත්‍රපටියක රඟපාන්නේ නැහැ කියලා. එතකොට ඇහුවා සෝමලතා මිස් චිත්‍රපටියක් කළොත් රඟපානවාද කියලා. මම උත්තර දුන්නේ එහෙම වුණොත් ටිකක් හිතලා බලනවා කියලයි.

සිනමා තිරයෙන් ඈත්වීමට හේතුව මොකක්ද?
මට ජනප්‍රිය වෙන්න ඕනෑ වුණේ නැහැ. මම ගුරුවරියක් විදියට ඉදිරියට යන්න ඕනෑ වුණා. තර්ක ශාස්ත්‍රය ගුරුවරියක් වුණා. මට හොඳ පවුල් ජීවිතයක් ගත කරන්න ඕනෑ වුණා. රංගන ශිල්පිනියක් ලෙස ලබන ජනප්‍රියත්වයට වඩා දරුවෙකුට උගන්වලා ලබන තෘප්තියට මම ආශා කළා.

රූපවාහිනියේ නිවේදන කටයුතුවලින් ඈත්වුණේ කොහොමද?
රූපවාහිනියේ වැඩකටයුතු 2001 විතර වෙනතුරු කළා. ඒත් මගේ උගුරේ අමාරුවක් ආවා. ගුරුවරුන්ට කොහොමත් එහෙම අසනීප එනවා. හඬ එන්නේ නැහැ. අනෙක ඔය ක්ෂේත්‍රවල ප්‍රධානීන් විසින් ශිල්පිනියන්ගෙන් වෙන වෙන කාරණාත් අපේක්ෂා කරනවා. මට ඔය ඉල්ලන දේවල් දීලා අල්ලාගෙන ක්ෂේත්‍රයේ රැඳිලා ඉන්න ඕනෑ වුණේ නැහැ. ඒ වෙනත් දේවල් නොලැබෙද්දී මට චෝදනාවක් ආවා හොඳට අඳින්නේ නැති බව කියලා. මම ඉතින් ඔසරිය තමයි එදත් අදත් ඇන්දේ. ඒත් රුපියල් මිල අධික සාරි අඳින්නේ නැහැ. දෙදාහෙන් එහාට යන්නේ අමාරුවෙන්. යන තැනට වැඩ කෙරෙද්දී මම අයින් වුණා. මම යද්දී එතැනට එන්න බලාගෙන කිහිපදෙනෙක්ම හිටියා. ඉන්පස්සේ කාලයේ ඉඳහිට ටෙලිනාට්‍යයක රඟපෑවා විතරයි.

අසන්ධිමිත්තා චරිතයට ආරාධනය ලැබුණේ කොහොමද?
මෑත කාලයේ පුතාලා නැති හින්දා ගෙදර වැඩ අඩුයි. මම පාසැල් අවසන් වෙලා චිත්‍රපටි ගොඩක් බලන්න ගියා. චිත්‍රපටි දැක්මක් තිබුණොත් මම යනවා. ඉතින්, අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් ස්වර්ණා මල්ලවආරච්චි අක්කාට උපහාර පිණිස පැවැත්වූ චිත්‍රපටි උළෙලේ චිත්‍රපටි බලන්නත් චිත්‍රපටි සංස්ථාවට මම ආවා. මේ කියන දවසේ චන්ද්‍ර කින්නරී චිත්‍රපටිය පෙන්වන්න තිබුණේ. මම එද්දී ස්වර්ණා අක්කා අශෝක හඳගම එක්ක කතාබහ කරමින් හිටියා. මම යද්දී ස්වර්ණා අක්කා මගේ මහතට විහිළුවක් කළා. මූණනම් ඉස්සර වගේමයි කියලා කිව්වා. මමත් උත්තර දුන්නා මම හරි අමාරුවෙන් මේක මේන්ටේන් කරගෙන ඉන්නෙ කියලා. ලේසි වැඩක් විදියට හිතන්න එපා කියලා. ඒ චිත්‍රපටිය අවසන් වෙලා එළියට එද්දී අශෝක හඳගම හෙවත් හඳයා මගේ ළඟට ඇවිත් ඇහුවා නිල්මිණි ආයෙත් රඟපාන්නෙ නැද්ද කියලා. මම ඇහුවේ, ඇයි මොකක්හරි පර්වතයකට කෙනෙක්ව හොයනවද කියලා. එතකොට ඔහු ඇහුවා අසන්ධිමිත්තා පොත කියවලා තියෙනවාද කියලා. මම දන්නෙ නැති බව කීවා. ඔහු මට අශෝක රජතුමාට හිටපු අසන්ධිමිත්තා කියන බිසව ගැන තමයි මුලින් කීවේ. ඉතින්, මම හිතුවේ හඳගම රජ කතාවක් කරන්න ලෑස්තිවෙනවා කියලා. 

පොත කියෙව්වාද?

මම මගේ ජානකී කියන පොත් කියවන මිතුරියගෙන් අසන්ධිමිත්තා ගැන ඇහුවා. ඇය අසන්ධිමිත්තා නවකථා පොත දුන්නා. ඒකෙන් පස්සේ මට මේ චරිතය රඟපාන්නට අභියෝගයක් විදියට දැනුණේ දර්ශණ දෙකක් විතරයි. එකක් ඇඳේ තිබුණු දර්ශනය. අනෙක් එක බිම වැටෙද්දී ගවුම ටිකක් එසවෙන දර්ශනය. මේ දර්ශණ දෙක අශෝක හඳගම කෙසේ කරයිද කියන බිය මට තිබුණා. මම චිත්‍රපටිවලට අවශ්‍ය විදියට දර්ශණ ඇතුලත් කිරීම ගැන කිසිවක් හිතන්නේ නැහැ. ඇතැම්විට නිරුවත් දර්ශණ චිත්‍රපටියකට අවශ්‍යයි. ඒත් මම එහෙම දර්ශණයක රඟපාන්න කැමති නැහැ. ඉතින් මම හඳගමගෙන් කෙළින්ම ඒක ගැන ඇහුවා. ඔහු කීවා, බයවෙන්න එපා කියලා.

චරිතයට කැමතිවීමෙන් පස්සේ හඳගම ඔබෙන් විශේෂ ඉල්ලීමක් කළාද?
හඳගම මගෙන් කෙට්ටු වෙන්න එපා කියලා ඉල්ලුවා. ඒකෙන් මම තව ටිකක් මහත්වුණා. මගේ චොකලට් කෑම හා මයිලෝ බීම නිසා මහත්වෙන එක අමාරු වැඩක් වුණේ නැහැ. පළවැනි දවසේ චරිතය ගැන කතාකරන්නට හඳයාගේ ගෙදර ගියා. හඳගමයි සඳලියි දෙන්නා මට පීසා එහෙම කන්න ගෙනැත් දීලා මම කන දිහා බලාගෙන හිටියා. මම බලාගෙන ඉද්දීම මහත්වේවි කියලා වගේ. කොහොමහරි මාස කිහිපයකින් මම කිලෝ 10ක් වැඩි කරගත්තා.

අසන්ධිමිත්තා චිත්‍රපටිය බලද්දී ඔබ මේ චරිතය වෙනුවෙන්ම ඉපදුණාදැයි හිතෙනවා. ඒ ඔබේ සිරුර නිසා නෙවෙයි. ඔබ සිනමා තිරය පුරවා දැම්මේ මහත ශරීරය නිසා නෙවෙයි, රංගන හැකියාව නිසා බව හිතෙනවා. චිත්‍රපටියේ රඟපෑමේ අත්දැකීම ගැන කතාකළොත්… 
හඳගම මාව දැකලා තිබුණේ විකෘති වේදිකා නාට්‍යයේ රඟපෑම දැකලයි. මම හිතන්නෙ හඳගම මාව තෝරාගන්න ඇත්තේ මගේ ශරීරය නිසාම විතරක් නෙවෙයි. හැකියාව නිසාම තෝරගත් බව කියන්නත් බැහැ. දක්ෂ නිළියන් බොහොමයක් හිටියත්, ඔහුට අවශ්‍ය වුණ ශරීර ප්‍රමාණය නැහැ. ශරීර ප්‍රමාණයෙන් මහත නිළියන් බොහොම හිටියත්, රඟපෑමේ හැකියාව ගැන හඳගම සෑහීමට පත් නොවෙන්න ඇති. ඔහු මා ගැන විශ්වාසය තැබීම ගැන පූර්ණ ගෞරවය ඔහුට හිමියි. හඳගම ගැන මම අහලා තිබුණේ තමන්ට ඕනෑ කොටස කෙසේ හෝ කෲර විදියට ගන්නා කෙනෙක් විදියට. මම හඳගම ගැන කාලෙක පටන් දැනගෙන හිටියත් සමීපව ආශ්‍රය කරලා තිබුණෙ නැහැ. චිත්‍රපටියෙ රූගත කිරීම් වලදී නම් එහෙම හඳගම කෙනෙක්ව මම දැක්කේ නැහැ.

හඳගම පමණක් නොවෙයි, චිත්‍රපටියේ සම්පූර්ණ කණ්ඩායම මහා ඉහළින් මට සැලකුවා. මම ගුරුවරියෙක් නිසාද දන්නෑ. රූගත කිරීම් දවස් අටකට සැලසුම් කරලා තිබුණේ. ඒත් වැඩ පටන්ගනිද්දී මට උගුරේ අමාරුවක් ආවා. හඬ පිටවෙන්නේම නැහැ. මේ චිත්‍රපටියෙ හඬ සජීවීව පටිගත කරපු හින්දා හඬ නැතිව බෑ. හඳගමටත් මටත් දැන් අප්සෙට්. හඳගම එකම උපදෙස දුන්නෙ එතැනදී. නිල්මිණී උගුරෙන් නැතිව බඩෙන් කතාකරන්න කිව්වා. එතැන තුවාන් හා මුරලි කියලා කොල්ලෝ දෙන්නෙක් හිටියා. මම පොඞ්ඩක් බැලුවොත් උණුවතුර, සූකිරි අරන් මගේ ලඟට දුවගෙන ආවා. උගුරෙන් ලේ පිටවෙනතුරු කැස්ස ආවා. ඒකෙන් උගුර බැරෑණ්ඩි වුණා. ඒත් අවසානයේදී ඒකත් චරිතයට ගැලපෙන විදියට මතුවුණා.

චිත්‍රපටියේ රඟපාන්න කලින් හඳගම චරිතය ලොකූවට විස්තර කළේ නැහැ. සාමාන්‍ය විස්තරයක් කළා. හැම දර්ශණයකටම කලින් මම කරන්න ඕනෑ දේවල් ඇහුවා. ඔහු සරල විස්තරයක් කළා. එතැනින් එහාට දෙයක් කීවේ නැහැ. ඉතින් මට රඟපෑම ලොකුවට දැනුණේ නැහැ. මට අත්දැකීම් හා විෂය දැනුමක් ලොකුවට තිබුණේත් නැහැ. මම හඳගමටත් කීවේ මං මැටිගුලියක් වගේ කියලයි. ඕනෑ විදියට රඟපාන විදිය කියන්න කියලා කිව්වා. ඒත් ඔහු බඩෙන් කතාකරන්න කියපු එක හැරුණාම වෙනත් උපදෙසක් දුන්නේ නැහැ. පුහුණුවක්වත්, විශේෂ සැලසුමක්වත් තිබුණෙ නැහැ.

අනෙක් පැත්තෙන් ඔහුගෙන් වැඩි ඇගයීමකුත් තිබුණේ නැහැ. පිටට තට්ටුවක් දාලා ‘හ්ම් හ්ම්‘ කියලා තමයි කිව්වෙ. ඔහොම කරගෙන යං වගේ විධානයක් තමයි ඒ ‘හ්ම් හ්ම්‘ එකේ තිබුණේ. හඳගම ඉතින්, දාඩිය දාගෙන, අත් දෙක බැඳගෙන වැනි වැනී ඉන්නවා. මුහුණෙ ලොකු හිනාවක්වත් නැහැනෙ. මම අනුමාන කළා හඳගමට ඕනෑ දේ මගෙන් ලැබෙන්න ඇති කියලා. ඒත් මට හිතුණ දේවල් තමයි මම කළේ. පුහුණුවීම් නොවී, එක්වරම කරපු එකත් හොඳයි. නැත්නම් අධිරංගනයක් එන්න තිබුණා කියලා මටත් හිතෙනවා. මම අසන්ධිගේ චරිතය මගේ කරගත්තා. ඇත්තටම අසන්ධි කියන්නේ මමම තමයි. අපි හැමෝම තමයි. මම කියන්නෙ ශරීර ස්වරූපය ගැන නෙවෙයි. අපි හැමෝම නොලැබෙන දේවල් ගැන හීන දකිනවානේ. ඒ හීන හැබෑවක් විදියට හිතලා තමයි ජීවත්වෙන්නේ. ඉතින්, අසන්ධි හැමතැනම ඉන්නවා.

ඔබ කලින් කීව අභියෝගාත්මක දර්ශණ කළේ කොහොමද?
එක් දර්ශණයක් තිබුණා රාත්‍රියෙහි අසන්ධිමිත්තා විකී එක්ක යහන්ගත වෙන. ඒ දර්ශණය මට හානියක් නොවෙන විදියට සූක්ෂ්මව ඔහු රූගත කළා. ඒකේ එක් රූපරාමුවක් තිබුණා රාත්‍රී ගවුම ඇඳ ළඟින් බිමට වැටෙනවා. ඒ වෙනුවෙන්ම හඳගම රාත්‍රී ගවුම් දෙකක් මහලා තිබුණා. මම ඇඳගෙන සිටි ගවුම මාරු කරලා දෙන්නත් පුලුවන්කම තිබුණා. මොකද ඒ ගවුම බිමට දාන වෙලාවේ මාව පෙනෙන්නේ නැහැ. මේ දෙවැනි ගවුම මම ඇන්දේත් නැහැ. රූගත කිරීම්වලට එක ගවුමක් ගත්තේ. ඉතින්, බිමට දැමීම වෙනුවෙන් විතරක් ඔහු ගවුමක් මැස්සුවා. ඒ තරම් ගරු කිරීමක් තිබුණු බව මට දැනුණා. මිනිස්සු මොනවා කිව්වත් මගේ අත්දැකීම තමයි හඳගම ගෞරවණීය විදියට සලකපු බව.

චිත්‍රපටිය සිනමා උළෙලවල්වල ප්‍රදර්ශණය කරමින්, ඇගයීම් ලැබෙන්නට පටන්ගනිද්දී දැනුණේ කුමක්ද?
මම සිනමා ලෝලියෙක්. මම කොළඹ තියෙන හැම ෆිල්ම් ෆෙස්ටිවල් එකක්ම බලනවා. මම සිනමාව ගැන මහා දැනුමක් තියෙන කෙනෙක් නෙවෙයි. ඒත් චිත්‍රපටි බලලා සාකච්ඡාවලට ඇහුම්කන් දෙන්න කැමතියි. චිත්‍රපටියෙන් පස්සේ මට ජීවිතේටවත් හිතන්න බැරිවුණ උළෙලවල්වලට ගිහින් චිත්‍රපටි බලන්න ලැබුණා. මේ සම්මානයත් මට වටිනවා. ඒත් ඒ උළෙලවල්වල චිත්‍රපටි බලන්න ලැබුණු එක තමයි මට ලැබුණු ලොකුම සම්මානය. මම කලින්ම හඳයාගෙන් ඉල්ලපු දේ තමයි මේ උළෙලවල්වලට චිත්‍රපටිය අරගෙන යද්දී මටත් යන්න අවස්ථාව දෙන්න කියන එක. මම වියදම මගේ අතින් දරාගත්තා. ඒත් යන්න අවස්ථාව ඉල්ලුවා. අසන්ධිමිත්තා චිත්‍රපටියත් මම හැම සිනමා උළෙලකදීම බැලුවා. සමහර චිත්‍රපට උළෙලකට හඳගම දවස් තුනයි ඉන්නේ. මම දවස් 12ක් ඉන්නවා.

චිත්‍රපටිය නරඹද්දී දැනුණේ මොකක්ද?
මුල්ම දෙතුන්වතාවේ චිත්‍රපටිය බැලුවාම මම සසල වුණා. මගේ ශරීරය දැකලා. මුලින්ම බූසාන්වලදී තමයි චිත්‍රපටිය දැක්කේ. වැඩි කරගත්ත කිලෝ 10 නැවතත් අඩු කරගන්න හිතුවේ ඒ වෙලාවෙ. ඒත් නැවත නැවතත් දකිද්දී මම චිත්‍රපටිය විවිධ විදියට කියවාගත්තා. මාව අමතක කරලා ඒ අසන්ධිමිත්තා විදියට දැක්කා. නැවත නැවතත් බලද්දී අලුත් දෙයක් මතුවෙනවා. ඒක මේ චිත්‍රපටියේ ස්වභාවය. ඉතින් මට ඕනෑ තරම් වාර ගණනක් මේ චිත්‍රපටිය බලන්න පුලුවන්.

ජපානයේ ඔසාකා ආසියානු චිත්‍රපටි උළෙලේදී ‘යකුචි මුතුමාලය‘ නම් ගෞරවණීය සම්මානය ඔබට ලැබීමේ අත්දැකීම ගැන කතාකළොත්..
මම එතැන තිබුණු චිත්‍රපටි 14ම බැලුවා. හඳගම එන්න හිටියේ මාර්තු 15 වැනිදා. ඒත් ලංකාවේ චිත්‍රපටිය තිරගත කිරීම වෙනුවෙන් තිබුණු යුද්ධය හින්දා හඳගමට එන්න බැරිවුණා. එයා චිත්‍රපටිය තිරගත කරන්න තිබුණු අමාරුව නිසා කළකිරීමෙන් හිටියේ. ඉතින් මම විතරයි හිටියේ. මට සම්මානය ලැබුණු බව ජපාන භාෂාවෙන් නිවේදනය කරද්දී මට මගේ නම විතරයි තේරුණේ. මම හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නැහැ මට මේ සම්මානය ලැබේවි කියලා. මොකද එතැන තිබුණු චිත්‍රපටිවල නළුනිළියන්ගේ විශිෂ්ඨ රංගනයන් මම දැක්කා. ඒ නිසා මම මේ සම්මානය ගැන හරිම පුදුම වුණා.

තරිඳු උඩුවරගෙදර

අනිද්දා