“ප්‍රිය හිතවතුනි,
දැවෙන විහඟුන් චිත්‍රපටයේ මුල්පිටපත ප්‍රදර්ශනය කිරීම මෙරට බොහෝ සිනමාශාලා 2016 සිට 2018 වර්ෂය දක්වා තරයේම ප්‍රතික්ෂේප කළේය.ඔවුන්ගේ තර්කය වුයේ වැඩිහිටියන්ට පමණයි (Adults Only) චිත්‍රපට තමන්ට ප්‍රදර්ශනය කළ නොහැකි බවයි. අතැම්මේ සිනමාශාලාහිමියන් දැවෙන විහඟුන් ප්‍රදර්ශන කළ නොහැකි බව දන්වා එවු ලිපි චිත්‍රපට සංස්ථා සභාපතිවරයා ළඟ දැනුදු තිබේ.මෙම තත්වයන් මත මාගේ උත්සාහය වුයේ කෙසේ හෝ චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන ආඛ්‍යානයට කිසිදු හානියක් නොකර මෙරටදී නිල වශයෙන් චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය කිරීමයි. මාහට අනුග්‍රහය දැක්වු විදේශිය සිනමා ආයතනවල ඉල්ලීම වුයේද කෙසේ හෝ චිත්‍රපටය මහජනතාව සඳහා ප්‍රදර්ශනය කිරීම මගේ සිනමා අනාගතය සඳහා වැදගත් බවයි. එයට හේතුව වුයේ මගේ කිසිදු චිත්‍රපටයක් මෙරටදී නිලවශයෙන් ප්‍රදර්ශනය කර නොතිබීමයි. දිගින් දිගටම තම මව් රට තුළ තමන්ගේ සිනමා කෘති ප්‍රදර්ශනය කළ නොහැකිවීම සිනමාකරුවෙකු ලෙස මාගේ පැවැත්මට බරපතල අවදානමක් එක් කරන තත්වයක් නිර්මාණය කරමින් තිබුණි. තමන්ගේ මුල් කෘතිය එක් රූපයක් හෝ ඉවත් නොකර පෙන්විය හැකි නම් එය සිනමාකරුවෙකුගේ වාසනාවකි. එහෙත් අප ජීවත් වන්නේ එවන් රටක නොවේ. මා මුහුණ දුන් තත්වය ලෝකයේ ඇතැම් සිනමාකරුවන්ට දිගටම මුහුණ දීමට සිදුව ඇති තත්වයකි. අපිචාත් පුං වීරසෙතුකල් වැනි සිනමාකරුවෙක් මෙවන් තත්යවයන්ට මුහුණදුන් සිනමාකරුවන් අතරේ හොදම උදාහරණයකි. වීරසේතුකල් ඔහුට බලධාරීන් ඉවත් කරන්නට යෝජනා කරන දර්ශන ඇතැම්විට ඔහු ඉවත්කර ප්‍රදර්ශනය කරයි. එම රූප ඉවත් කරන ස්ථානවල ඔහු කළු ලකුණක් ඇතැම්විට තබයි. ඉක්බිතිව තමන්ට ලැබෙන පළමු අවස්ථාවේම ඔහු තමන්ගේ මුල් නිර්මාණය එළි දක්වනු ලබයි. දැවෙන විහඟුන් චිත්‍රපටයේ මුල්පිටපතේ රූප රාමු කිහිපයක් උපක්‍රමශීලිව ඉවත් කිරීමට මා තීරණය කළේ බොරු වීරයෙකු වී මාගේ සිනමා ජීවිතය විනාශ කර ගැනීමට අවශ්‍යය නොවන නිසාය.මන්ද සිනමාව මගේ ආත්ම ප්‍රකාශනය මෙන්ම මාගේ වෘත්තියවන බැවිනි. මීරා නයර් කාමසූත්‍ර මුල් කෘතියෙන් දර්ශන කිහිපයක් සිය අන්තර්ජාතික පිටපතින් ඉවත් කර ඉන්දියාවේ ප්‍රදර්ශනය කළේය. ඉක්බිති ඇය තමන්ට ලැබෙන හැම අවස්ථාවකදීම මුල්පිටපතම වාණිජ වශයෙන්ද ප්‍රදර්ශනය කළේ්ය. සිනමාකරුවන් වශයෙන් අප මුහුණ දෙන තත්වයන් ජයගත යුතු ආකාරය පිළිබඳ එක් උදාහරණයකි. 

2018.07.25 දින සිට රීගල් ඇතුළු CEL මණ්ඩලයේ සිනමාශාලාවලින් දැවෙන විහඟුන් ප්‍රධාන මහජන ප්‍රදර්ශනය අවසන් වෙයි. පසුගිය දිනක සිලෝන් තියටර්ස් ආයතනයේ නිළධාරීන් සමග සාකච්ජා කර පළල් මහජන ප්‍රදර්ශනයක් (wide public release) නොව තෝරාගත් සිනමාශාලා කිහිපයක ඉතා සීමිත (very limited release) දින ගණනක් සඳහා පමණක් හෝ දැවෙන විහඟුන් Director's Cut සඳහා අවසර දිය හැකිදැයි මා ඉල්ලා සිටියේය. එයට හේතුවුයේ බොහෝ පිරිස් මුල් පිටපත එලෙසම නැරඹිමට දැක්වු කැමැත්ත සහ වුවමණාවයි. අනෙක එයට එල්ලවී තිබුණු ඇතැම් චෝදනා බොහෝමයකට ‍පිළිතුරු එහිම තිබෙන නිසයි. තවද මා අවසන් පිටපතට එක් කළ රූප එලෙසම මෙරට සීමිත හෝ සිනමාකාමීන්ට පෙන්වීමට මා තුළ ඇති වුවමණාවයි. ඔබද දන්නා පරිදි සිනමාශාලා 2ක 4.15 දර්ශන දෙකක් සහ එක් සිනමාශාලාවක 10.30 දර්ශනය දවස් 13ක් ප්‍රදර්ශනය කිරීමෙන් ලැබිය හැකි ආර්ථික ලාභයක් නොමැත. DCP නිර්මාණයට සහ Cutout සහ ප්‍රචාරණය සඳහා යන වියදම හෝ ඉන් ඉපැයිය නොහැක. එය නිෂ්පාදකයින් පමණක් දන්නා සත්‍යයකි.

පෙර සඳහන් කළ පරිදිම දින 13ක් සඳහා පමණක් දැන් දැවෙන විහඟුන් පෙන්වීමට රීගල් (ප.ව.4.15) ලිඩෝ (ප.ව. 4.15) සහ මාලඹේ ස්කයිලයිට් සිනමාශාලාව (ප.ව. 10.30) අවස්ථාව දී තිබේ. දැවෙන විහඟුන් යනු මිලියන ගණනක් වියදම් කර ඇති චිත්‍රපටයකි. එම මුදල් සම්ර්‍පූර්ණයෙන්ම ආධාර නොවන අතර පෞද්ගලික ආයෝජනද මිලියන 10ට වැඩිය. වැය වී ඇති මුදල් නැවත සොයා ගැනීම කෙසේවෙතත් නිර්මාණය කෙසේ හෝ පෙන්වා ගැනීමට ඇති වේදනාව හඳුනන්නේ අධ්‍යක්ෂවරුන් සහ නිෂ්පාදකයින් මිස ෆේස්බුක්පතිලා නොවේ. එසේම තවත් එක් වැදගත් කරුණක් මතක් කළ යුතුය. රේණුකා බාලසූරිය මහත්මිය හා සෝමරත්න දිසානායක මහතා කිසිදු අයුරකින් දැවෙන විහඟුන් චිත්‍රපටයේ නිර්මාණාත්මක තීරණවලට මැදිහත් නොවීය. ඔවුන් ප්‍රසන්න ජයකොඩි සහ මා ඇතුළු මෙරට බොහෝ තරුණ සිනමාකරුවන් වෙනුවෙන් ලක්ෂ ගණන් මුදල් වැය කොට ඇත. ඔවුන්ට ඒවායින් පෙරලා ලැබුණු තඹ දොයිතුවක් නොමැත. මගේ ඉගිල්ලෙන මාළුවෝ චිත්‍රපටයට සෝමරත්න දිසානායක මහතාගේ දායකත්වය මුදලින් රුපියල් ලක්ෂ 5ට වැඩිය. එවර ඔහු මට එම චිත්‍රපටයට උදව් කරේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා බලයේද සිටින විටය. අදද ඔවුන්අ දෙපළම ඉගිල්ලෙන මාළුවෝ සිනමාපටය දැක නැත.ඔවුන් සිනමාකරුවෙක් බිහිකිරීමට අතදීමකි. අදද බොහේා තරුණ නිර්මාණකරුවන් කමන්ගේ චිත්‍රපටයට උදව් ඉල්ලා යන්නේ ඔවුන් දෙපළ ළඟටය. චීනයේ ජියා ජන්ග වැනි නිර්මාණකරුවන් එරට තරුණ සිනමාකරුවන්ක වෙනුවෙන් කරනා කාර්ය මෙරට කරන්නෙ සෝමරත්න දිසානායක සහ රේණුකා බාලසූරිය මහත්මිය බව නොබියව ප්‍රකාශ කරමි. අවසන් වශයෙන් ඔවුන් නොවන්නට මට මෙවරද සිනමාකරුවෙකු ලෙස ලංකාවේ ලියාපදිංචීවීමට නොහැකිවන්නට ඉඩ තිබුණි. ඔවුන් තඹ සතයක ලාභයක් දැවෙන විහඟුන් චිත්‍රපටයෙන් බලාපොරොත්තු නොවුයේය. රේණුකා මහත්මිය සහ සෝමරත්න මහතා කළේ ඔවුන්ගේ ශක්ති මා වෙනුවෙන් කැප කිරීම පමණි. එසේම මා දැවෙන විහඟුන් Director's Cut ප්‍රදර්ශනය කරන බව පැවසු විට එය කළ හැකි නම් කෙටි කළකට හෝ ආර්ථික වාසි නොබලා එය කරන මෙන් ඔවුන් පැවැසුයේ මට අකුල් නොහෙලමිණි. ඔවුන් වන් මිනිසුන්ගේ ආදරය නොවන්නට අද මට සිනමාකරුවෙකු ලෙස පෙනී සිටීමට නොහැකිවන්නට බොහෝ ඉඩ කඩ තිබුණි.

සිනමාකරුවන් සමාජවයට උත්තර දිය යුත්තේ රූපයෙනි. සිනමාකරුවන් පොර බැඳිය යුත්තේ තමන්ගේ ඊළග නිර්මාණය සමගිනි. දැන් මා පොර බඳන්නේ මේ වසර අගදී රූපගත කිරීමට නියමිත මගේ Peacock Lament චිත්‍රපටය සමගින් සහ ඉක්බිතිව එන අම්මා චිත්‍රපට සමගිනි. මගේ සිනමාව ප්‍රියකරන හිතවතුන්ට පැවසීමට ඇති සොම්නස් සහගත දෙය වන්නේ දැවෙන විහඟුන් මෙරට ප්‍රදර්ශනය කිරීම නිසාම දේශීය ආයෝජකයන් දෙදෙනෙක් Peacock Lament සඳහා නිෂ්පාදකයන් ලෙස එක්වීමට පසුගිය දිනක ගිවිසුම් අත්සන් කළ බවයි. දැන් තිර රචනයේ අවසන් පිටපත සඳහා මාගේ ප්‍රංශ ජාතික Script Doctor හමුවෙන වේලාවයි.

(දැවෙන විහඟුන් Director's Cut මා ප්‍රදර්ශනය කරන්නේ එය නැරඹිය යුතුම යැයි පවසන ප්‍රේක්ෂයින්ට පමණි)”

-සංජිව පුෂ්පකුමාර-