1912 අප්‍රේල් 15වැනිදා අලුයම උතුරු අත්ලාන්තික් සාගරයේදී ටයිටැනික් නෞකාව ගිලී යෑම ලොව බොහෝදෙනකුගේ හදවත් වේදනාවෙන් කැළඹූ සිද්ධියකි.

එවක විශාලතම මඟී ප්‍රවාහන නෞකාව ලෙස නම් දරා තිබුණු ටයිටනික් නෞකාව බෙහෙවින් සුව පහසු එකකි. ඒ තරමටම ආරක්ෂා සහිත එකක් ද වූයේය. එක්සත් රාජධානියේ සවුත්ඇම්ප්ටන්හි සිට ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ නිව් යෝර්ක් නුවර බලා සිය කුළුඳුල් ගමන යමින් සිටි මේ යාත්‍රාව ඉතිහාසයේ බරපතළම අනතුරට මුහුණ දුන්නේය. අනතුර සිදු වූයේ නෞකාව අයිස් පරයක හැපීමත් සමඟයි. අධික වේගයෙන් ගමන් කළ නැවට අයිස් පරය මඟ හැරීමට හැකියාවක් තිබුණේ නැත. අත්ලාන්තික් සාගරයේ ඒ වනවිට දරුණු හිම තත්ත්වයක් පවතින බව ගුවන් විදුලි පණිවුඩ මඟින් හය වරක් නෞකාවට දන්වා තිබිණ. එසේ වුවත් ඒවා කිසිවකුගේ සැලකිල්ලට ලක් වී නොතිබුණේය. අයිස් පරයේ ගැටුණු නැව වේගයෙන් මුහුදු බත් වන්නට පටන් ගත් බව සඳහන් වේ. එවෙලෙහි එහි මඟීහු 2,224ක් ගමන් ගනිමින් සිටියහ. ප්‍රමාණවත් තරම් ජීවිත ආරක්ෂක බෝට්ටු නොතිබීමත්, පැවැති ජීවිතාරක්ෂක බෝට්ටු විධිමත් ලෙස කළමනාකරණය කර නොගැනීමත් නිසා 1500කට අධික පිරිසක් මරු දුටහ.