අබා එක්ක පටන් ගනිපු ඉතිහාස කතා රැල්ලට තරුණයෙක් කැරැල්ලක් ගහන්න පටන් ගන්නවා එක්තාර සංධිස්තානයකදි. හැබැයි ඔහු කැරැල්ල ගහන්නේ පුස්කාපු ස්ක්‍රිප්ට් එකක් හරහා. ඉතිං ෆිල්ම් එක පුරා පුස්ගඳ ව්‍යාප්ත වෙන එක ඒ ෆ්‍රෙශ් යංග් එනර්ජී එකෙන් බේර ගන්න ඔහුට බැරි වෙනවා. හැබැයි ඔහු සමත්වෙනවා පුස්ගඳ යම්තාක් දුරකට සමනය කර නැවුම් සුවඳක් විහුදුවා ගන්න 'ඉතිහාස කතා රැල්ල' කියන කන්ටෙක්ස්ට් එක තුළ පමණක්. ෆිල්ම් එකක් විදියට වඩා ඒක විතැන් කරන්න වෙන්නේ ලාංකික ඉතිහාස කතා ශෝනර් එකේ හැරවුමක් විදියට. 

කැරැල්ල 'ආලෝකෝ උදපාදී' 

කැරලිකරුවා චත්‍ර වීරමන්. 

මමයි යාලුවෙකුයි පළවෙනි පාරට ෆිල්ම් එක බලන්න ගියේ ගල්කිස්සේ සිටි සිනමා එකට. ඉරිදා රෑ 7 ශෝ ටයිම් එකට. ඒත් 6.40 වගේ වෙද්දී හවුස් ෆුල්. හැරිල එන්න උනත් මමයි මගේ මිත්‍රයයි ආවේ සතුටෙන්. කාලෙකින් ලංකාවේ ෆිල්ම් එකක් හවුස් ෆුල් වීම පිළිබඳව. පහුවදා මමයි ඔහුයි අයේ ෆිල්ම් එක බැලුවා. ඒත් මුල් විනාඩි කිහිපයෙන් පස්සේ බලාපොරොත්තු බොඳ වෙන්න පටන් ගත්තේ හිතුවෙ නැති විදියට. චත්‍ර ගැන තිබුණු බලාපොරොත්තු ඉතුරු වෙන්න ගත්තේ ක්‍රාෆ්ට් හැන්ඩ්ලින්ග් පොරක් විදියට මිසක් සිනමාකරුවෙක් විදියට නෙවේ. 

ෆිල්ම් එක ප්‍රධන වශයෙන් අවුල් වෙන්නේ ස්ක්‍රිප්ට් එක හරහා. ඉතාම දුර්වල අයිඩියෝලොජි එකක් ගේනවා පරණ ස්ට්‍රක්චර් එකක් හරහා. ස්‍ක්‍රිප්ට් එක ලියන්නේ සමන් වීරමන්. චත්‍රගෙ තාත්තා. පිය-පුතු සුසංයෝගය හරහා බිල්ඩ් වෙන්න ඕනී සහ බිල්ඩ්වෙන්න තිබූ ගැඹුරු අයිඩියෝලොජි එක ඊනියා සිංහල බෞද්ධ කන්ටෙන්ට් එකකට සංශිප්ත වෙනවා. බොදු බල සේනා ප්‍රොපගැන්ඩා ෆිල්ම් එකක් තැනට වැටෙනවා. හැබැයි චත්‍ර සමත් වෙනවා ටෙක්නිකලි වැඩේ උස්සන්න. හුරු පුරුදු ඉතිහාස රැල්ලේ චත්‍ර දියුණු තාක්ශණික හැරවුමක් ගන්නවා. චත්‍ර කරන කැරැල්ල වෙන්නේ ඒක. ඕලාරික සෙට් ඩිසයිනින්, විශුවල් ඉෆෙක්ට්ස්, කස්ටියුම්ස් වගේ දේවල් චත්‍ර හැන්ඩ්ල් කරනවා ලංකාවේ ෆිල්ම් එකක මෙතෙක් නොතිබූ ලේයර් එකක ට. 

වලගම්බා රජු විදියට එන්නේ උද්දික ප්‍රේමරත්න. උද්දිකට බැරි වෙනවා එනර්ජික් ඇක්ට් එකක් කරන්න. ටෙලිඩ්‍රාම එකක රජ කෙනෙක්ගේ බිහේවියර්ස් අස්සේ ඔහු ප්ලේ වෙන්නේ. නමුත් දර්ශන ධර්මරාජ් ඔහුගේ චරිතයේ මුල් අර්ධය ප්ලේ කර ගන්නවා ගොඩක් උඩ තැනක. දර්ශනගෙ ඇක්ට් එක එක්ක සමපාත වෙන්න කිසිම ඇක්ටර් කෙනෙක් සමත් වෙන්නෙ නෑ කොතැනකවත්. ඒත් අවසාන භාගය වෙද්දී දර්ශනගෙ කැපෑසිටි එකත් දිය වෙලා යනවා. මට ගොඩක්ම සෙට් වුණු කාස්ටින්ග් සිලෙක්ශන් එක වෙන්නේ මේනක පීරිස්. ඉතාම නිවැරදි තෝරාගැනීමක්. ගැහැණිය තුළ තියන අභ්‍යන්තරික පර්පස් එක මේනකා හරහා හොඳටම ඉස්මතු වෙනවා. ඒ සඳහා මේනකාගේ ෆිගර් එක, කොස්ටියුම්ස් වගේම සෙක්සි ලුක් එකත් බල පානවා ෆිල්ම් එකට. ඒ වගේම නිවැරදි කාස්ට් සිලෙක්ශන් එකක් තමා මලිත් හෑගොඩගෙ 'දැකල පුරුදු කෙනෙක්' තුළ සමාධි ලක්සිරිගෙ ඉන්වෝල්මන්ට් එක. මේ දෙකම බැලුවම පේන්නේ තරුණයන් හරිම කොන්ශස්, ෆිගර් එකෙන් සහ ලුක් එකෙන් ගැහැණිය කියව ගන්න. ඒ ෆිල්ම්ස් දෙකේම ගැහැණියගේ ප්‍රතිගාමීබව ඒ ඇපියරන්ස් එකෙන් ගේන්න ඔවුන් සමත් වෙනවා. ප්‍රාථමික කියවීමක් වගේ පෙනුනට පොඩ්ඩක් හිතල බලන්න ඒක. රොශාන් රවීන්ද්‍රත් හරිම ෆ්ලැට් ලේයර් එකක් ප්ලේ වෙන්නේ. ඔහුගේ කැපෑසිටි එක ඈතට විහිදෙන්නේ නැතිවෙනවා.

සිනමැටොග්‍රැෆි ගැන කතා කරද්දී අපිට හොලිවුඩ් ටච් එකක් දැනෙනවා. අනික විශුවල් බියුටි එක සෑහෙන ඉහල මට්ටමක තියනවා. ලංකාවේ මේන් ස්ට්‍රීම් එකේ කළින් නොතිබූ ස්ටේජ් එකක්. එඩිටින්ග් සෑහෙන ඉහළ මට්‍ටමක තියනවා. ස්පෙශලි පැරලල් කට්ස් ටික. ලංකාවේ ඉන්ඩස්ට්‍රි එකේ කළින් හමුනොවූ මැච් කට්ස් වගේම මරණ සීන්ස් කලින් කට් කිරීම (ලේ වැගිරීම් විශුවලි අඩු කරලා) දියුණු මට්ටමක්. ටෙන්ශන් එක බිල්ඩ් කරල ඉතුරු ටික් අපි විශුවලයිස් කර ගන්න එක. ආලෝකෝ උදපාදී සවුන්ඩ්ස් ඩිසයිනින්ග් එක සහ මියුසික් ලංකාවෙ ගොඩක්ම ඉහළ මට්ටමේ ට්‍රීට්මන්ට් එක වෙන්න ඕනි. අතිශය සැලකිලිමත් වෙලා කරපු ට්‍රීට්මන්ට් එකක්. කොස්ටියුම්ස් (එන්ඩ් සීන් එකේ මේනකා හැර), සෙට් ඩිසයිනින්ග් වගේ දේවල් සෑහෙන ඉම්ප්‍රෝව්මෙන්ට් එකක්. ආයෙත් මං කියන්නේ චත්‍ර කැරැල්ල ගහන්නේ මේවා එක්ක. චත්‍රට මිස්වෙන්නේ කන්ටෙන්ට් එක. 

බැට්ල් සීන් එකේ, පළෙවෙනි ඇටෑක් එක ක්‍රියේටිව්ලි ගේන්න චත්‍ර සමත් වෙනවා. වීක් පොයින්ට්ස් අහුවෙන්න නැති වෙන්න. වෙන්න යන දේ සහ උනාට පස්සේ සිදු වූ දේ පෙන්වා ප්‍රේක්ශකයා තුළ ඒ බැට්ල් එක ඉමැජින් කරන්න ඔහු සමත් වෙනවා. ඒත් අවසාන බැට්ල් එක නම් ඒ තරම් සාර්තක වෙන්නේ නෑ. විශේෂයෙන් උද්දික සහ දර්ශනගෙ ෆයිට් එක. ඒක ක්‍රියේට් වෙන්නේ අතිශය දුර්වල් බැක්ග්‍රවුන්ඩ් එකක. පසුබිමේ මුකුත් නැතිව ඒ දෙන්නා විතරක් කරන ෆයිට් එකක් විතරක් වෙනවා. බැට්ල් ෆීල් එක මිස් වෙනවා. 

චත්‍ර වගේ සීරියස් ක්‍රාෆ්ට් හැන්ඩ්ලර් කෙනෙක් දැනගන්න ඕනි පුස්කාපූ පාන් පිටියි නරක් වෙච්ච බිත්තර වලිනුයි කේක් හදන්නේ නැතුව අලුත් පාන් පිටියි අලුත් බිත්තරයි යූස් කරන්න. මොකද චත්‍රව ගේන්නේ තාක්ශණික වශයෙන් දියුණු ක්‍රාෆ්ට් එකක්. චත්‍ර කියන්නේ හොඳ අයිසින් කේක් එකක් හදන්න පුළුවන් පොරක්. අපි ෆිල්ම් එක බලන්න යන්නේ චත්‍රගේ විශ්වාසය මත. ඒත් සමන් වීරමන්ගේ පරන ස්ට්‍රීරියෝ ටයිප් අයිඩියා එක අපිට ආයෙත් බලන්න වෙනවා. ඩිරෙක්ටර්ගේ අයිඩියෝලොජි එක මිස් වෙලා මතු වෙන්නේ යල් පැන ගියපු හණමිටි අතිශය පසුගාමී මතවාදයක්. 

ලාංකික සිනමාවේ දිගින් දිගටම අසාර්ථක වෙන මනුස්සයා තමා සුනිල් ආරියරත්න. මෑතක මං දැක්කා ආරියරත්නගේ අලුත් ෆිල්ම් එකත් එක්ක චත්‍ර වැඩ කරන්න පටන් ගෙන. සුනිල් ආරියරත්න ට බැහැ සෙට් එකවත් අඩුම ගානේ ෆිල්ම් එකේ මූඩ් එකට හරියට ක්‍රියේට් කරන්න. ඒ නිසා චත්‍ර වගේ මිනිස්සු අස්සේ ඉඳන් සුනිල් ආරියරත්නලා දැන් එළිය බලන්න ට්‍රයි කරන්න පටන් ගනී වී. පරිස්සමින් මචං. හවුස් ෆුල්, ගුඩ් අයිඩියෝලොජි එකක් එක්ක සුන්දර නැවුම් සිනමාවක් අපිට අවශ්‍යය. අර පරණ කබා ආයේ ඇඳ ගන්න එපා. ලංකාවේ ඕඩියන්ස් එක රවට්ටන්නේ නැතුව මොඩර්න් ස්ටෝරියක් ඇතුළේ හවුස් ෆුල් කරගන්න, මේන්ස්ට්‍රීම් එක (ඉන්ඩස්ට්‍රි එක) ට්‍රයි කරන්න ඕනි. ඉතිහාසය විකුණගෙන ඒක එක පරණ වැඩියි. වෙහෙසයි දැන් ඒව බලලා ම. 

හොඳ පිටපතකින් දුර්වල ෆිල්ම් එකක් කරන්න පුළුවන්. 

ඒත් දුර්වල පිටපතකින් හොඳ ෆිල්ම් එකක් කරන්න බෑ. 

ආලෝකෝ උදපාදී අපිට කියල දෙන්නේ ඒ පාඩම. කොහොම උනත් ආලෝකෝ උදපාදී අපිට අලුත් මිනිස්සු ටිකක් එළියට අරං දෙනවා. දෙපැත්තකින්. ඕඩියන්ස් එකෙන් සහ ඉන්ඩස්ට්‍රි එකෙන්. චත්‍ර සමඟ එළියට එන ඒ සෙට් එකට ප්ලේ කරන්න හොඳ ග්‍රවුන්ඩ් එකක් ඉක්මනින්ම හැදේවි. ආයේ ෆිල්ම් හෝල් වලට මිනිස්සු එන කාලයකට ඉන්ඩස්ට්‍රි එක ගේන්න වෙන්නේ චත්‍රලා, ශමීර වගේ අලුත් සෙට් එකට. ඉතිං ඒ සෙට් එකට පරිස්සමින් ඇවිදින්න කියන ගමන්, සාධනීය මට්ටමක (ඉතිහාස කතා රැල්ල සහ මේන්ස්ට්‍රීම් එක තුළ) වෙනසක් කළ අලෝකෝ උදපාදී නිසා ආයේ ඉතිහාස කතා රැල්ල ඔඩුදුවන්න ගනීවිදෝ සැකයක් එනවා. කොහොම උනත් හෙට එච්චර කළුවර වෙන එකක් නෑ කියලා ආලෝකෝ උදපාද වෙනවා. 

-තරිඳු ජයරත්න-